10 cc realizm

şimdi düşünün, elime hiç kalem almasaydım bu kadar yoğun olmazdı sanırım bu duygular. sadece ifadelerin ihtişamı mı kalırdı geriye yoksa. çok dokunan mı bilir çok ifade eden mi yaşar? ya da düşünelim hep beraber, mış gibi yapmayalım ama. dünya değişmez küçülür diyenler var, büyüyor diyenler de. fark etmeyecek olan üzerine tartışmalıyız. kapılar kapanmadan son uçuşa yetişmeliyiz.

arkadaşlarımızla aramız bozuk gibi yapabiliriz. sabahtan akşama kadar yavaş ritimlerle ve dumana boğularak yaşabiliriz. sadece düşünmemiz yeterli. düşte ağır gerçekte sıfır olan şeyler hayal edebiliriz. sevdiğinizi ve kalbinizin deli gibi attığınızı bile hayal edebiliriz. camı açın da hava girsin içeri.

sadece duygularınız için yargılanabilisiniz, uzaklaştırılabilirsiniz. dilinizin ucunu kesip direk söylemezsiniz. sözler yaralar, söylenmeyenler mideye oturur. bazı şeyler zamanın akışına bırakılmalı. japon bilge "unuttuklarınız için parmağınıza dinozor bağlayın." demiş. dinozorların nesli tükendiğine göre unutmaya mahkumuz.

söylemediğim şeyler var. midem arızalı.
yazdığımız özürler var kağıtlara. sehven yaşıyoruz.